Оюуны ядуурал

Хүний эрхийн үндэсний комисоос гаргасан 2002 оны судалгаагаар манай орон зах зээлд шилжсэн 1990 оноос ХОЙШ өлсгөлөнгийн ядууралд байжээ. Харин 1995 оноос удам дамжсан ядууралд шилжсэн юм байх. Тэгсэн чинь одоо "Оюуны ядуурал"-д орсон гэсэн байна. Үгүй ээ мөн үнэн гарсан судалгаа юм аа. Яалт ч байхгүй үнэн судалгаа. Бодоод үзье л дээ. Өнөөдөр гудамжинд явж байгаа 10 залуугийн хэд нь энэ ядууралд өртсөн бол гэдгийг мэдэж ядаад байх зүйлгүй. Маш амархан. Мэндлэхэд л мэдэгдэж байгаа юм даа. Би 2004 оны УИХ-ын сонгуулиар орон нутагт ажилласан юм /Аль талд ажилласан аа хэлэхгүй ээ хэ хэ. Аягүй бол дараа нь намаар гадуурхаад бөөн юм болно/ Ардууд мөн сонин сонголт хийж байсан шүү. Арай ч үгүй байлгүй дээ гэмээр. Би бүүр итгэхгүй байгаа юм чинь. Тэр нөхөр тэгээд одоо энэ 76 дотор байгаа штээ. Тэр гарсны гайгаар бидний идэх олон хоногийн хоол, өмсөх олон өдрийн хувцас, жаргах хэдэн өдрийн мөнгийг минь ховх сороод байгаа даа. /Хэнийг нь ч бас хэлэхгүй ээ хэ хэ/

Би хааяа бодох юм: /Юу гэж/
Үгүй өнөөдөр энэ оюуны ядууралд байгаа хоногийн хоолныхоо төлөө явж байгаа олон мянган хүний үрс биднийг хөгшрөөд юу ч хийж чадахгүй өнөөдрийн энэ гудамжинд зогсоод байгаа өвөө, эмээ нар шиг болсон байхад /яс юман дээрээ бараг эд нар шиг ээ ч байж чадах юм уу даа. Энэ их утаанд аан/ миний хүүхэдтэй нөгөө хүнд гарын хүүхэд, чиний хүүхэдтэй гэр бүл болвол, бас өнөөдөр Монголд байгаа хятадуудын хүүхдүүд миний хүүхэдтэй сууна гэвэл би одоо хаашаа харж үхнэ ээ. Удмын сан будаа. Юун нөгөө . . . аймаар юм болно оо. /Ингэж бодов/

Ингээд бодсоор байгаад нэг санаа оллоо. Энэ бол ерөөсөө би ирээдүйд сайхан модны амттай, шүүслэг, витаминлаг жимс идье гэвэл одоо сайн үр тарих хэрэгтэй юм байна. Би одоо үрээ тарчихвал тэр үед том мод болоод намайг жаргаана штээ. Ерөөсөө энэ залуусын харах өнцгийг нь өөрчилье.

Стивен Кови номон дээрээ бичсэн байна л даа. Харах өнцгийн тухай. Энэ бол маш сайн санаа. Би энэ тухай жоохон тайлбар хийе. Нэг хүүхэн онгоцны буудал дээр өглөө цай уух гээд печень аваад л задлаад идэж байжээ. Тэгсэн чинь нэг залуу бүсгүнй печенээс л идээд байсан гэнэ ээ. Бүүр гайхаад яагаад миний печенийг идээд байна аа гээд л хуваагаад идээд байж. Тэгсэн печень ч дуусчээ. Сүүлдээ нэг үлдээд тэгсэн чинь нөгөө залуу үлдсэн нэг печенийг нь хуваагаад өөрт нь өгсөн байна. /хэ хэ/ Өө за за миний печенийг идээд дээр нь надад хувааж өгөөд алдгийн байна гээд л боссон чинь бүсгүйн печень нөгөө талд нь яг хэвээрээ байжээ. Ээ бурхан минь бүсгүй буруу боджээ. Тэрээр миний печенийг идээд байна гээд л хүний печень идээд байсан байгаамдаа. Бид яг үүнтэй ижлээр миний зөв, би тэгж бодож байна, би яагаад . . . , үгүй ээ, намайг бодооч гэж амьдарсаар байгаад ийм байдалд хүрчвүү.

Бид юу бодож байгаагаа, юу хүсэж байгаагаа, бас юу хийх гэж байгаагаа хэнтэй ч хуваалцахгүй, ярихгүй байгаагаас сүүлдээ сэтгэлгээний нэг том хайрцаганд ороод тэр нь хайрцагнаасаа гарч чадахгүй тэр дотроо эргэлдсээр байгаа хямдхан бодолтой, өлөн ходоодтой, хямдхан жинстэй, хар царайтай, ихэмсэг төрхтэй, хоосон толгойтой, зүрхэндээ халуун цустай, нэг л их түүх ярьж лаг байснаараа бахархсан улс болоо юу даа.

Ингээд би нэг л арга оллоо. Энэ сэтгэлгээний хайрцагнаас гаргах сургалтыг залууст үнэгүй хүргье, ярилцъя, бас зөвлөлдье. Эцэст нь ёстой нөгөө Ковигийн зарчмаар хож хож буюу хамтдаа хөгжицгөөе.

JD